Merel de Chef

Ongeveer een jaar geleden leerde ik Merel kennen. Op een, of eigenlijk dé, camping midden in Portugal. Een prachtige terrassencamping, gerund door een fransman, waar naast vakantiegangers ook een aantal (vooral Nederlandse) gezinnen waren neergestreken die wilde onderzoeken of ze zich in deze regio willen vestigen. Voor ons gold eigenlijk hetzelfde.

Wij kwamen met onze camperbus aan op de dag dat Merel en haar gezin met de caravan net vertrok. Van achterblijvende Nederlanders hoorde ik dat ze een eigen stukje land hadden gekocht ongeveer 40 minuten van de camping vandaan. Een stukje land met helemaal niets erop, geen water en geen stroom. Laat staan een toilet of een douche. ‘En daar gaan ze nu met twee kleine kinderen wonen’? Vroeg ik onder de indruk? Wow wat een dappere stap dacht ik, dan duik je wel écht in het diepe. Maanden later was er een vrijmibo (vrijdagmiddag borrel) op dezelfde camping met een paar gezinnen die we inmiddels beter hadden leren kennen. Iedereen nam iets te snacken mee en we verzamelden rond het zwembad. Ik leerde haar heerlijke eten eerder kennen dan Merel zelf. ‘Wie heeft deze overheerlijke courgette koekjes met dip gemaakt’? riep ik. Merel dus. Wat kan deze vrouw lekker koken en wat is het leuk om haar te leren kennen. Rustig van aard, lief, zorgzaam, zacht en respectvol met de natuur verbonden. Een paar maanden later vroeg ik haar hulp. Ik vind koken niet per sé mijn ding en vind het vooral lastig echt lekker te koken. Merel vroeg waar mijn hulpvraag precies lag, stuurde me een boodschappenlijstje, kwam een dag mijn keuken in en we gingen aan de slag. Zo was een van mijn vragen hoe ik kruiden goed kan toepassen in het eten en leerde ze me, naast basiskennis over welke kruiden bijvoorbeeld vooral de mediterrane keuken verrijken, te ruiken en te proeven. Ze stelde me vragen die me rechtstreeks naar mijn gevoel brachten over het eten wat voor me stond. En dat vond en ik vind ik zo’n leuke benadering van bezig zijn met voeding! Wat me vooral raakt is de manier waarop Merel naar voeding kijkt. Ze ruikt, proeft, en voelt. Want dat is wat ik zo leuk vond aan die dag. Ze leerde mij (het begin) van koken op intuïtie. Eerst een plaatje googelen als je een lekker recept zoekt bijvoorbeeld, nagaan waarom dat plaatje je aanspreekt en vervolgens pas naar het recept gaan. 

Voeding is natuurlijk enorm belangrijk voor onze gezondheid, en ja al helemaal tijdens een zwangerschapswens. Voor mijzelf geldt dat als ik me goed verbonden voel met mezelf, ik ook gezondere keuzes maak, mijn sensoren meer open staan en ik meer geniet van lekker en gezond eten. Merel is de chef op het IVF Retreat (joepie!). Ze levert met haar zachte energie en heerlijke eten een wezenlijke bijdrage aan het retreat en daar ben ik superblij mee. Überhaupt dat ze er de tijd voor neemt tussen het bouwen op haar land door. En ja, er is inmiddels een wc, en zelfs een douche op hun land.

P.S. UXA Paraiso is die leuke camping. De camping is het hele jaar open en heeft ook huisjes te huur, mocht je jouw verblijf in Portugal willen verlengen…